La Vallée de Joux – wczoraj
Poznaj historię sztuki zegarmistrzowskiej

Żeby poznać życie największych zegarmistrzów, którzy tworzyli pierwsze zegarki i pierwsze komplikacje, najlepiej wybrać się do la Vallée de Joux.
Każda z wiosek la Vallée de Joux, położona wokół jeziora de Joux ma swoją historię i jedyne dla niej cechy. Historia doliny sięga V wieku. W tamtym okresie region ten znajdował się na szlaku religijnym między Saint-Claude i Romainmôtier. Według legendy pierwszą kwaterę na szlaku zbudował pustelnik Dom Poncet i nazwał ją Le Lieu (fr.  miejsce – nazwa ta przetrwała do dziś, tak nazywa się jedna z wiosek doliny). Był to teren surowy i nieprzyjazny, pokryty bagnami i lasami, gdzie żyły dzikie zwierzęta i panowały bardzo mroźne zimy.
W XVI w., w okresie prześladowań religijnych, w obecnej kolebce światowej sztuki zegarmistrzowskiej, swój nowy dom znaleźli francuscy Hugenoci. Jednym z nich był Pierre LeCoultre, który opuścił Francję, żeby ratować swoje życie i zamieszkał nad jeziorem de Joux mając nadzieję na lepsze jutro.
W tym okresie zegarmistrzowie pracowali w odosobnieniu, w fermach zegarmistrzowskich, które były również ich domami. Budynki te były świadkami epoki, kiedy powstawały pierwsze części do mechanizmów zegarka. Charakteryzowały je liczne okna, również na poddaszu, dzięki którym można było maksymalnie wykorzystać światło dzienne do pracy. Patrząc na dawne obrazki i zdjęcia, możemy zobaczyć zegarmistrzów siedzących przy drewnianych stołach, schylonych nad częściami do mechanizmów zegarka, oddanych drobiazgowej pracy, pełnej pasji i miłości do małych elementów, podczas długich i mroźnych okresów zimowych. Z nastaniem wiosny ich wielomiesięczna praca była odsprzedawana genewskim firmom.
Początek wielkiej tradycji zegarmistrzowskiej Szwajcarii sięga XVIII wieku, kiedy dzięki przemysłowi żelaznemu, zaczęto produkować pierwsze zegary. Kolejnym etapem był rozwój zegarków kieszonkowych, który skłonił pierwszych zegarmistrzów z la Vallée de Joux, nazywanych les Combiers (do dnia dzisiejszego tak nazywa się mieszkańców doliny de Joux), do uczestniczenia w warsztatach zegarmistrzowskich, prowadzonych nad Jeziorem Genewskim. Po powrocie do domu zegarmistrzowie dzielili swój czas na produkcję zegarków w długie i mroźne zimy i uprawę roli w okresie letnim.